Οι γιορτές των Χριστουγέννων
είναι κάτι που το περιμένουν όλοι με μεγάλη ανυπομονησία. Είτε μικροί είτε μεγάλοι, η διάθεσή μας ανεβαίνει κάθε χρόνο αυτές τις μέρες. Βρισκόμαστε με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τρώμε, πίνουμε, ανταλλάζουμε ευχές και δώρα. Οι περισσότεροι εκεί έξω όμως δε φαίνονται και πολύ ευχαριστημένοι. Θέλουν κάτι παραπάνω από τη ζωή τους και αισθάνονται πως έχουν αδικηθεί. Φαίνεται στα πρόσωπά τους και κάποιοι πιο τολμηροί το παραδέχονται.
Δε τους φτάνει που είναι όλοι μαζί εκεί. Παιδιά, γονείς, εγγόνια, ανίψια, φίλοι… Δε τους φτάνει που δεν απουσιάζει κανείς. Αυτό άλλωστε είναι κάτι δεδομένο. Αφού έτσι κι αλλιώς κάθε χρόνο μαζεύονται. Τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Άλλα πράγματα θέλουν εκείνοι, όχι αυτά τα συνηθισμένα. Τα δεδομένα.
Εκείνοι δεν έχουν ακούσει ποτέ για παραμονή Πρωτοχρονιάς μέσα στο νοσοκομείο. Για Χριστουγεννιάτικο τραπέζι μέσα στο παιδοογκολογικό. Αυτά συμβαίνουν μόνο σε άλλους, όχι σε εκείνους. Συμβαίνουν σε κάτι ξένους που δε τους ξέρουν, δε τους έχουνε δει ποτέ. Μπορεί και να μην υπάρχουν. Να είναι ανύπαρκτοι.
Για όλα αυτά τα παιδιά, αυτές τις οικογένειες
που θα γιορτάσουν τα Χριστούγεννα μέσα στα παιδοογκολογικά, υπάρχει η Λάμψη. Και η Λάμψη είναι όλοι εκείνοι που γνωρίζουν τι γίνεται εκεί μέσα. Το έχουνε δει με τα μάτια τους, το έζησαν οι ίδιοι, τους το διηγήθηκαν οι συνάδελφοι και οι φίλοι τους που το πέρασαν. Δε νοιώθουν άφθαρτοι. Γνωρίζουν πως μπορεί να συμβεί στον οποιονδήποτε. Ακόμα και στους ίδιους. Άκου κάτι πράγματα…
Για άλλη μια χρονιά, το bazaar Χριστουγέννων στη “Λάμψη”
είχε τεράστια επιτυχία. Εκατοντάδες άνθρωποι ήρθαν στο γραφείο του Συλλόγου και μας συγκίνησαν με το δικό τους τρόπο. Ήρθαν να ψωνίσουν τα δώρα τους από τη Λάμψη. Εκείνα τα δώρα που με μεγάλο κόπο κατασκευάζουν κάθε χρόνο οι εθελόντριες της Λάμψης, θυσιάζοντας τον προσωπικό τους χρόνο που θα μπορούσαν να αφιερώσουν σε βόλτες και άλλες δραστηριότητες.