Τι θα γίνει με αυτούς;

14 μήνες πέρασαν από τότε που χτύπησαν πρώτη φορά τα κινητά μας σα πολεμικές σειρήνες.

14 ολόκληροι μήνες (καλά εντάξει, πάμε για 15, πως κάνεις έτσι;) και οι περισσότεροι είμαστε ακόμη εδώ. Πολλοί χάσαμε δικούς μας ανθρώπους. Ακόμα περισσότεροι μάθαμε για φίλους, γνωστούς, συγγενείς φίλων, γείτονες που χάθηκαν. Αυτοί, όμως, είναι ακόμα εδώ, ανάμεσά μας. Τι θα γίνει με αυτούς λοιπόν; Εσείς πως τους διαχειρίζεστε;

Για μικρό (ή μεγάλο) rewind, πατάμε εδώ, εδώ κι εδώ. Οι υπόλοιποι που τα έχετε ήδη διαβάσει, συνεχίζετε κανονικά.

Στην αρχή είμασταν όλοι επιφυλακτικοί. Ακούγαμε, βλέπαμε και βιώναμε πράγματα για πρώτη φορά στη ζωή μας. Πράγματα πρωτόγνωρα τα οποία έκαναν αισθητή την παρουσία τους στην καθημερινότητα όλων μας. Με τον καιρό αρχίσαμε να “εκπαιδευόμαστε” (κάποιοι εδώ που τα λέμε, είμασταν ήδη εκπαιδευμένοι στη μάσκα, στην απομόνωση, στην αποστείρωση κλπ). Να συνηθίζουμε τη νέα πραγματικότητα και να επανερχόμαστε δειλά δειλά στις δραστηριότητές μας αλλά πάντα εφαρμόζοντας τα απαραίτητα μέτρα ατομικής προστασίας και -οι περισσότεροι θέλω να πιστεύω- σκεπτόμενοι και το σύνολο, το διπλανό μας, τους πιο ευπαθείς.

Αναμενόμενο ήταν στο ξεκίνημα όλων αυτών να κάνουν την εμφάνισή τους και οι γνωστοί σε όλους μας αρνητές. Γνωστοί στο ευρύ κοινό και από άλλες ένδοξες περιόδους της εποχής μας.

Τους έχουμε ξαναδεί στα κάγκελα σχολείων να φωνάζουν ενάντια στα παιδιά μεταναστών και προσφύγων που δεν είναι εμβολιασμένα και που θα κολλήσουν τα δικά τους τα καμάρια ένα σωρό αρρώστιες. Κι ας είναι ακριβώς αυτοί οι ίδιοι σήμερα που κραυγάζουν πως δε θα εμβολιάσουν ποτέ τα παιδιά τους. Ούτε και θα τους χώσουν τη μπατονέτα στη μυτούλα τους. Τους περισσότερους τους συναντάμε και στα σοσιαλ να ποζάρουν δίπλα σε ελληνικές σημαίες και να είναι υποστηρικτές εγκληματικών οργανώσεων και ψηφοφόροι ανθρώπων που σήμερα βρίσκονται στις φυλακές με βαριές καταδίκες στις πλάτες τους.

Πολλοί από αυτούς λοιπόν, που λέτε, ακόμα και σήμερα εξακολουθούν να μας κουνάνε το δάχτυλο για να αφυπνιστούμε και μας λένε πως δεν υπάρχει κανένας ιος. Πως όλα είναι σχέδιο της παγκόσμιας νέας τάξης πραγμάτων και των ισχυρών κυβερνήσεων του κόσμου. Άλλοι λένε πως είναι σχέδιο για μείωση του πληθυσμού, άλλοι πως το κάνουν για να μας περιορίσουν και να μας ελέγξουν, άλλοι πως όλο αυτό συμβαίνει για να μας βάλουν τσιπάκια με το εμβόλιο. Ακόμα και πως θα μας αλλοιώσουν το dna μας με τα εμβόλια μας λένε.

Εντάξει παιδιά, ας σοβαρευτούμε λίγο. Τι θα γίνει με αυτούς;

Ποιός λογικός άνθρωπος εμπιστεύεται τον ντοκτορ phd τζων σμιθ που διδάσκει επιδημιολογία και βιολογία σε κάποιο φανταστικό πανεπιστήμιο της βόρειας Ντακότα ή της νότιας Καρολίνα (σαν εκείνο το γιατρό στο Κωνσταντίνου κι Ελένης) και έχει γράψει άρθρα για τον κοβιντ στο ksypna!!!.blogspot.com κι όχι το γιατρό που τον γνωρίζει προσωπικά και τον παρακολουθεί χρόνια και ξέρει το ιστορικό του; Αν δε συμβουλευτείς το γιατρό σου για ένα τόσο σοβαρό θέμα, τότε ποιόν θα συμβουλευτείς;

Θέλω να ελπίζω πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν περάσει ποτέ ούτε έξω από νοσοκομείο/ιατρείο στη ζωή τους. Θέλω βαθιά μέσα μου να τους δικαιολογήσω και να πιστεύω πως όλη αυτή η παράνοια είναι προϊόν άγνοιας και μέχρι εκεί.

Εγώ έχω κάνει και τις δυο δόσεις και το καλοκαίρι θα με βρείτε πιθανότατα σε κάποια παραλία σα κι αυτή, να πίνω cuba libre. Αν τις έχετε κάνει κι εσείς, θα σας περιμένω να τα πιούμε μαζί (τα cuba libre).

Μέχρι τότε, περιμένω στα σχόλια τις ιδέες σας για το πως διαχειριζόμαστε τους φίλους μας τους αρνητές.