Και τελικά ποιοι είναι οι άνθρωποι που σ’ αγαπούν;
Αυτοί που θα στηρίξουν κάθε σου επιλογή. Ακόμα κι αν δε συμφωνούν με αυτή. Ακόμα κι αν τους πειράζει. Όταν επιλέγεις να κάνεις κάτι δεν έχεις ανάγκη να σε καθοδηγήσουν. Έχεις ανάγκη να σε στηρίξουν. Αυτή η στήριξη δεν πρέπει να περιλαμβάνει δάκρυα, συμβουλές και προειδοποιήσεις. Πρέπει να αποτελείται από κατανόηση, ενίσχυση και ενθάρρυνση.
Μια αλλαγή δεν είναι πάντα θετική ή αρνητική.
Είναι όμως μια αλλαγή που πολλές φορές την έχουμε ανάγκη. Δεν έχει θετικό ή αρνητικό πρόσημο. Δεν έχει καθόλου πρόσημο. Απλά έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή μας που έχουμε ανάγκη από μια αλλαγή. Νοιώθουμε την ανάγκη να αλλάξουμε κάποια πράγματα. Την πρώτη εικόνα που βλέπουμε όταν ξυπνάμε, τις παραστάσεις που βλέπουμε στις καθημερινές διαδρομές μας, τα μέρη στα οποία περιφερόμαστε και άλλα. Αυτά από μόνα τους αν και μοιάζουν απλά, είναι ικανά να αλλάξουν τη διάθεσή μας.
Αν κάποτε έρθει η στιγμή να κάνετε κάποια αλλαγή στη ζωή σας, εγώ θα σας ενθαρρύνω να την κάνετε. Γιατί ίσως έτσι αισθανθείτε καλύτερα. Αν πάλι δεν αισθανθείτε καλύτερα, μπορείτε να επιστρέψετε στην προηγούμενη κατάσταση. Κι αν σε κάποιες περιπτώσεις αυτό δεν είναι δυνατό, τότε σίγουρα θα σκεφτείτε κάτι καλό. Υποθέτω πως είναι καλύτερο να μετανιώσεις για μια απόφαση που πήρες παρά να αναζητάς το χαμένο χρόνο όπως ο Μαρσέλ Προυστ.
Αν μέσα από όλες αυτές τις επιλογές πλήγωσες κάποιους
τότε αναρωτήσου με ειλικρίνεια αν έφταιγες εσύ ή ήταν ακούσιο. Αν έφταιγες εσύ, τα πράγματα δεν είναι ευχάριστα γιατί έβλαψες κάποιους ανθρώπους. Αν ήταν ακούσιο και έχεις ανεπτυγμένη ενσυναίσθηση τότε σε καταλαβαίνω απόλυτα και γνωρίζω πολύ καλά ότι βασανίζεσαι σε τέτοιο βαθμό ώστε να μη μπορείς να κοιμηθείς τα βράδια. Η ικανότητα να μπορείς να καταλαβαίνεις πως συναισθάνονται οι άλλοι, είναι πολύ χρήσιμη στις ανθρώπινες σχέσεις αλλά αν την έχεις ανεπτυγμένη σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό τότε είναι “κατάρα”. Είναι “κατάρα” γιατί σε αποτρέπει πάντα από το να παίρνεις κάποιες αποφάσεις οι οποίες μπορεί να κάνουν τη ζωή σου καλύτερη. Αυτό συμβαίνει επειδή σκέφτεσαι πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτό σου. Και δε σου περνάει από το μυαλό η σκέψη πως κάποιοι από τους αγαπημένους σου ανθρώπους θα είναι πολύ καλύτερα αν είσαι κι εσύ καλά. Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να προσπαθήσεις να “χαλιναγωγήσεις” έστω και στο ελάχιστο αυτές σου τις σκέψεις ώστε να μπορέσεις να σκεφτείς πιο λογικά κάποια πράγματα και ίσως με τον καιρό να βρεις την ισορροπία ανάμεσα στον εαυτό σου και τους άλλους.
